Nagdadalawang isip ako kung dapat ko bang sabihin sayo ang bagay na ito. Nahihiya. Kinakabahan. Natatakot. Samot saring emosyon ang nadarama ko habang sinusulat ang liham na ito. Pero you're my bestfriend na eversince the world begun. So, I decided na i-share na rin.
Meron akong matagal ng minamahal. Pasensya na kung itinago ko sa iyo ha at least ngayon ini-open ko na. Yun nga, I started to like him the first time na nakita ko siya. Love at first sight ba tawag doon? Ewan ko. Basta ang alam ko I experience tachycardia, dyspnea, palpitation, and flushing tuwing nandiyan siya sa tabi tabi. Para siyang signs and symptoms ng isang sakit na mahirap iwasan. Pero I tried pa rin na kalimutan 'tong feelings na ito kahit mahirap... still... mahal ko pa rin siya. Isang disease process ang love ko sa kanya na nagsimula sa eyes na na-perceive ng aking hypothalamus sending signals to my nerves papuntang heart diretsong lungs at dumaloy sa aking sistema.
Gusto mo sigurong itanong sa akin kung bakit hindi ko i-pursue ang love sa taong iyon. Bakit nga ba hindi? Pwedeng pwede kong sabihin sa na I'm deeply
I bet gusto mo akong sermunan ngayon at sabihing "You're so tanga!" Better look for another
Naglalaro siguro sa utak mo ang question na "Sino ba ang taong iyon?" Gusto mo ba talagang malaman? Sige sasabihin ko but promise me one thing... you're still my bestfriend despite of what you'll know, okey?
Friend
I'm sorry but...
I'm inlove with you----------you're boyfriend.
I'm sorry talaga!
Love,
You're bestfriend
P.S. Promise I'll never try to snatch him away from you!
P.P.S. Pero if you want you can share him with... "what are friends are for?"
P.P.P.S. Or better yet, bigay mo na lang siya sa akin.
"Lahat ng bilihin nagmamahalan na...tayong dalawa nalang ang hindi..."
No comments:
Post a Comment